Drodzy Rodzice!

          W związku z sytuacją, z jaką musimy się wszyscy zmierzyć w tym roku szkolnym chcemy abyście wiedzieli, że jesteśmy Wam niezwykle wdzięczni za to, że tak dużo serca wkładacie w naukę naszych uczniów i że tak wspaniale odnajdujecie się w nowej i jakże trudnej dla Was roli. Dobrze wiemy ile trudu wkładacie w naukę i wychowanie swoich dzieci i uwierzcie- robicie to wspaniale. Jednakże działając w tej trudnej, pełnej wyzwań codzienności bardzo prosimy, aby w tej rzeczywistości nie zapominać jak ważna dla każdego dziecka jest samodzielność. To ona bowiem daje naszym a teraz również i Waszym uczniom poczucie sprawczości, wiary w siebie i własne możliwości. Samodzielne wykonywanie różnych czynności zmusza dziecko do koncentracji i skupienia na zadaniu, kształtuje również podzielność i wybiórczość uwagi. Sprzyja zapamiętywaniu. Wszystko, co dziecko wykona własnymi rękami, do czego dojdzie własną myślą, co przeżyje — buduje jego umiejętności, wiedzę o sobie i innych oraz o świecie. Dziecko, poznając efekty własnej aktywności, jest konfrontowane ze swoimi możliwościami. Dzięki temu się uczy, w których sytuacjach poradzi sobie samodzielnie, a w których musi się zwrócić o pomoc. Czerpie również ze swojego działania satysfakcję i niejednokrotnie radość. Ma większy wpływ na zdarzenia niż dziecko wyręczane w planach, decyzjach i działaniach. Dzieci, także te najmłodsze mają
w sobie ogromną ciekawość w poznawaniu świata. Często nas dorosłych wręcz zachwyca ta nieszablonowość, kreatywność, z jaką dzieci wykonują różne zadania. Pozwólmy im czasem na zejście z utartej ścieżki tak, by mogły rozwijać tą swoją cudowną indywidualność. Niewyręczanie dziecka to również pozwolenie mu na popełnianie błędów. Sami kochani rodzice dobrze wiecie, że najlepszym nauczycielem są nasze własne błędy. Dzięki nim wyciągamy wnioski, które dużo lepiej zapamiętamy niż podane rozwiązanie. Wspierajmy dziecko, chwalmy je-, ale nie róbmy za nie. I pamiętajmy- samodzielne dziecko to samodzielny, zaradny dorosły, który nie boi się wyzwań stawianych przez życie.

Wychowanie do samodzielności to:

• rozwijanie w dziecku ufności we własne możliwości,
• wzmacnianie tendencji do rozwiązywania trudności w oparciu o to, co dziecko już wie i potrafi,
• motywowanie, by dziecko podejmowało coraz ambitniejsze, ale jeszcze leżące
  w granicach jego możliwości zadania,
• stawianie przed dzieckiem zadań, które je angażują,
• budowanie umiejętności przekładania słów na czyny,
• uczenie pracy samodzielnej i współpracy z innymi.

Iwona Szymańska